Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Waarom zou je in vredesnaam geen zuivel en eieren eten?!

Deel:

In Israël maakt Anna kennis met de wereld van 100%vegan. Maar waarom zou je eigenlijk geen melk drinken of eieren eten? Als ze in het onderwerp duikt, kan ze maar tot een conclusie komen: ‘dieren zijn geen machientjes’.

Wat is er Hollandser dan een glas melk bij je boterham? Krijg je sterke botten van. Dat weet iedere Nederlander. Waarom zou je daaraan twijfelen?

Toen ik een paar jaar geleden naar Tel Aviv verhuisde, zag ik dat er in bijna alle cafés en restaurants ‘vegan options’ waren. Sommige keukens waren zelfs ‘100% vegan, wat aangegeven werd met een grote sticker op het raam. Al gauw belandde ik per ongeluk op een doordeweekse dag in een dierenrechtendemonstratie. En op verschillende plekken in de stad was de cijfercombinatie 269 geschilderd, ook iets met dierenrechten.

Nou had ik wel eens gehoord van het begrip vegan, veganistisch, maar ik begreep er weinig van. Alleen maar groente eten? Boring. En waarom zou je in vredesnaam geen zuivel en eieren eten?! Sinds mijn puberteit at ik al geen vlees meer. Ik vond het een raar idee om dieren heel hun (korte) leven in gevangenschap klaar te stomen voor hun dood, omdat ik ze zo nodig moest opeten. Wel at ik dagelijks zuivel en (producten met) ei. Dat is toch ook hoe de natuur werkt? Koeien geven melk en kippen leggen eieren, zo simpel is het.

Wat ik nu wist, kon ik niet meer ‘onweten’

Maar waar maakten die Israëli’s dan zo’n probleem van? Ik keek op YouTube naar de lezing van Gary Yourofsky, een Amerikaanse dierenrechtenactivist die buitengewoon populair is in Israël. Ik zag de films Earthlings en Cowspiracy en las alles over de morele bezwaren die veganisten hebben tegen het gebruiken en consumeren van dierlijke producten. Toen ik hiermee klaar was, begreep ik niet alleen waarom het veganisme in Israël zo groot is, maar ik was me ook meteen bewust van de gevolgen voor mijn eigen leven. Wat ik nu wist, kon ik niet meer ‘onweten’.

Waarom had ik er nooit over nagedacht dat koeien, net als mensen, alleen melk geven als ze een kind hebben gekregen? En dat koeien helemaal niet ‘gewoon altijd’ melk geven, maar continu zwanger moeten worden gemaakt? En dat die kinderen dus (bijna) meteen bij de moeder worden weggehaald, omdat haar melk nu eenmaal voor óns is bestemd en niet voor het kalfje? En als moeders, mens of koe, een korte periode melk produceren voor hun nakomelingen, waarom drinken wij als volwassenen dan eigenlijk nog koeienmelk? Koeienmoedermelk.

En dan die eieren – ik had me nooit afgevraagd wat er eigenlijk gebeurde met al die mannetjeskuikens die geboren worden. Haantjes kunnen later geen eieren leggen, dus die zijn nutteloos. Een bijproduct. Wat gebeurt er dan met vijftig procent van al die uitgekomen eieren? Die blijken dus direct door de versnipperaar te gaan. Of ze worden vergast. Maar die kuikentjes vinden we toch juist heel lief? Die aaien we toch op een kinderboerderij en dan zeggen we tegen de kindjes dat ze voorzichtig met ze moeten doen? Hoe krijg ik deze twee uitersten nog bij elkaar in m’n hoofd?

Laat dat glas moedermelk maar zitten

Ik kon niet meer terug. Ik kon hier niet meer aan meedoen. Het beeld van een moederkoe die in paniek raakt als haar pasgeboren kind bij haar wordt weggehaald. Ze loeit, ze zoekt. De rillingen liepen me over de rug. Laat dat glas moedermelk maar zitten. En doordat ik me nu zo met het onderwerp bezighield, werd ik meteen even bijgepraat over de enorme belasting die de vleesindustrie voor onze planeet is. De uitstoot van broeikasgassen, ontbossing en waterverontreiniging – als ik nog vlees had gegeten, was dit op zichzelf al een goede reden om te stoppen.

Had ik dit allemaal ook zelf kunnen bedenken? Was dit dom van mij? Of had ik me (on)bewust altijd van de domme gehouden? Maar wat wist ik van melkkoeien af? Als je denkt aan een melkstal, dan zie je waarschijnlijk rijen met stom voor zich uit kijkende dieren die melk produceren. Een soort machientjes, gezond en weldoorvoed. Prima toch?

Ze houden van knuffelen en van spelletjes

Pas door het beeld van een lijdende moederkoe van haar jong gescheiden, begon dat beeld van ‘die stomme koe die toch wel melk geeft’ te veranderen. Later, toen ik eens op bezoek was bij de Nederlands-Duitse opvangboerderij Melief, drong het echt tot me door. Boerderijdieren zijn niet stom. En ze zijn geen machientjes. Ze zijn verveeld, bang en murw geslagen producenten in een afschuwelijke industrie. Als je deze dieren op zo’n opvangboerderij ziet, waar ze kunnen leven naar hun aard, blijken ze van knuffelen te houden. En van spelletjes. Ze willen niet dood, ze willen leven. Net als onze honden- en kattenvrienden.

Mocht je besluiten om minder of geen vlees, zuivel en eieren meer te eten: je bent geweldig! En je hoeft het niet allemaal alleen uit te vinden. Voor ieder gerecht is er een lekker plantaardig alternatief. Kijk op veganchallenge.nl of op veganchurch.nl. Gods schepsels zijn geen ‘bijproduct’ en niet ‘nutteloos’. Proost met een glas plantaardige melk op dierendag!

Geschreven door

Anna Krijger

--:--