Podcast: Ik ben meer dan mijn beperkingen

Guido lag drie maanden plat in bed. Nog steeds leeft hij met beperkingen. Maar hij ziet langzaam in dat die beperkingen geen sta in de weg zijn, maar juist een ‘bonus’ … 

Op Netflix staat de prachtige documentaire The Great Beyond met Jim Carrey over identiteit. Wat maakt dat je bent wie je bent? Hij zegt: ‘I find it all so abstract. Why am I an American, why am I a Canadian? What is that? What does it mean? Somebody put a line down, and said this is that. We are so much more.’  Is jouw geboorteland kenmerkend voor je identiteit? Je geslacht, je huidskleur, je gebreken?

Ik ben beperkt

Droomland. Mijn favoriete moment van de dag. In het land van onbegrensde mogelijkheden vrijelijk zwerven door het onderbewustzijn. Als herboren ontwaak ik. Om langzaam te realiseren dat ik ben teruggekeerd naar de wereld van alledag, inclusief: mijn permanente oorsuizen. Het klinkt ongeveer zo hard en hoog als dat wat je nu hoort. Altijd en overal. Behalve in mijn slaap.

Priemende blikken

Iedereen heeft bepaalde dingen die zijn of haar leven markeren, begrenzen. Beperkingen waarmee je moet leren leven. Mankementen die soms op onbegrip stuiten, juist omdat ze nauwelijks invoelbaar zijn. Hersenen die signalen anders dan gebruikelijk verwerken bijvoorbeeld. Of ledematen die niet optimaal reageren op hersenstimulaties. Ook al zijn mensen vaak innemend zijn als ik om hulp vraag. Ik heb niet altijd zin geconfronteerd te worden met hun priemende blikken als ze nog niet weten wat er speelt.

Drie maanden op bed

Afgelopen zomer kreeg ik een paar keer achter elkaar last van zware spit. Drie maanden lang kon ik weinig anders dan als een stijve plank op bed liggen. Ik kon niets anders dan luisteren naar dat gekmakende oorsuizen en niemand keek naar me om. Ik voelde me net als de man in deze parabel uit de bijbel:

In Jeruzalem is bij de Schaapspoort een bad met vijf zuilengangen dat in het Hebreeuws Betzata heet. Daar lag een groot aantal zieken, blinden, kreupelen en misvormden. Er was ook iemand bij die al achtendertig jaar ziek was. Jezus zag hem liggen; hij wist hoe lang hij al ziek was en zei tegen hem: ‘Wilt u gezond worden?’ De zieke antwoordde: ‘Heer, als het water gaat bewegen is er niemand om mij erin te helpen; ik probeer het wel, maar altijd is een ander al vóór mij in het water.’Jezus zei: ‘Sta op, pak uw mat op en loop.’ En meteen werd de man gezond: hij pakte zijn slaapmat op en liep. Nu was het die dag sabbat. De Joden zeiden dan ook tegen de man die genezen was: ‘Het is sabbat, het is niet toegestaan een slaapmat te dragen!’ Maar hij zei tegen hen: ‘Degene die mij genezen heeft, zei tegen mij: ‘Pak uw mat op en loop.’

Ontsnappen uit het echte leven

De documentaire met Jim Carrey focust op het ontsnappen aan het echte leven aan de hand van zijn rol in de film Man on the Moon over absurdistisch komiek Andy Kaufman. Tijdens het filmen van Man on the Moon ging de acteur zo op in zijn rol dat hij na afloop moeite had zijn personage en de geschapen droomwereld waarin alles mocht, los te laten en terug te stappen in het echte leven. Het leven was een spel geworden. Een manier om alle teugels te laten vieren. Een spel waarin beperkingen geen sta in de weg zijn, maar een bonus.

Zo was het ook met mijn spit. Beweging bleek juist goed te zijn voor het herstel. Naar buiten stappen maakte het leven draaglijker. Juist door contact te zoeken ondervond ik hulp. Verlichting. Mensen bleken bereid te helpen, maar moesten wel worden geïnformeerd. De rugpijn verdween langzaamaan. Het oorsuizen niet. Maar ze werd wel draaglijker in fijn gezelschap. Met die gedachte is na het ontwaken de dag het nog steeds geen hemels vooruitzicht, maar wel een dag die ik zelf kan vormgeven. Want ik weet: ik ben meer dan hetgeen me beperkt. Er zijn mensen op de maan geweest, en ik, ook ik kan door al het lawaai heen genieten van wat wordt aangereikt, zolang ik mezelf aanbiedt.

Gebruikte muziek:
Return to Normal – When the Cranes Fly Above, van het album Concise
The Psalters – I’m free, van het album US vs us.