Wij buigen niet, wij barsten liever

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Wij buigen niet, wij barsten liever – PopUpGedachte Woensdag 21 maart

Vogels kwetteren, dat helpt altijd een beetje zo in de ochtend. Dat het al een beetje dag is. Al zijn overal in de straat de gordijnen nog dicht en is het hier in huis muisstil. Toch is het dan al een beetje dag en dat geeft me dan een klein beetje voorsprong op de rest van de mensheid, toch? Ik lig er dan ’s  avonds weer eerder af, dat is waar. Maar het begin van de dag blijft op een of andere manier boeien.

Ik lees. Drie fragmenten uit het katholieke leesrooster. In kleine en grote misvieringen wereldwijd zullen vandaag deze teksten ook gepreveld worden door priesters en paters in de stenen omhulsels van kerken en kloosters. En ik lees het hier aan tafel en vraag me af wat er zin heeft.

Het gaat over drie Joodse jonge mannen, die met zo ongeveer het hele Joodse volk zijn buitgemaakt en weggevoerd uit hun eigen land door grootmacht Babel met aan het hoofd koning Nebukadnessar, die wel hield van een beetje show. Hij liet een waanzinnig gouden beeld maken dat heel het volk moest aanbidden. Het is een beetje als het Wilhelmus, maar dan niet op de basisschool en het had een iets verplichtender karakter dan Buma voorstaat. Verder dezelfde sfeer. Eenheid, nationaliteit en controle.

De drie joodse mannen met de welluidende namen: Sadrach, Mesach en Abednego doen er niet aan mee. Dat wordt niet heel erg gewaardeerd door de koning en hij wil ze op de knieën dwingen. Want je kunt ze meteen laten fusilleren, maar dan hebben ze gewonnen want dan hebben ze niet gebogen. Het idee is dat ze capituleren, dan heb je de macht. ‘Weigert ge te knielen, zegt hij, dan wordt ge op staande voet in het laaiende vuur van een oven geworpenen welke god zal u dan uit mijn macht kunnen bevrijden?’ En dan komt het trotse en nogal eigengereide antwoord: ‘Nebukadnessar, wij vinden het niet nodig op uw vraag een antwoord te geven. (het lef. Ik heb er respect voor. En doet me denken aan JC trouwens in zijn laatste dagen, die ook niet de moeite nam om met degenen die hem beschuldigen te soebatten, ze gaan verder en zeggen) Als er een god is die dat kan, dan is het onze God, die wij vereren: Hij is in staat ons te bevrijden en zal ons onttrukken aan uw greep. Maar de koning zij ervan overtuigd, dat, ook als God ons niet redt, wij uw god niet zullen vereren en het gouden beeld dat u hebt opgericht niet zullen aanbidden.’

Fascinerend. Terwijl het zo eenvoudig zou zijn. Een spottende buiging met in je achterhoofd dat je wel beter weet. Maar nee hoor, deze jonge mannen voelen zich vrij genoeg om hun leven op te geven, ze hebben een punt te maken. Dan natuurlijk, in de oven gekiepered en ze verbranden niet, eind goed al goed. Maar interessanter is dat ze zeggen: ook als god niet redt, gaan we je beeld niet aanbidden.

Is het trots? Of toch nog iets anders? Jezus van Nazareth zegt vanochtend dat de waarheid die hij voorstelt de mens vrij zal maken. En de Joodse omstanders roepen: Vrij? Wij zijn van Abrahams geslacht en nooit iemands slaaf geweest: hoe kunt ge dan zeggen: gij zult vrij worden? ‘Lieverds’ antwoordt Jezus, en ik parafraseer even, ‘jullie doen heul hard je best mij te doden terwijl ik voor alles sta waar jullie vader Abraham voor stond. Dus jullie zijn in de greep van een andere macht en dat is zonde, maar het is niet anders.’

De mannen willen niet buigen omdat ze vrije mensen willen blijven. Niet in de greep van de gedachte dat een ander jouw vrijheid of geluk zou moeten garanderen. Niet buigen. Niet voor de werkgever die dreigt je te ontslaan, niet voor de politicus die dreigt dat anders het land zal doorgaan ofwel door een sell-out aan de Europese Unie en ongebreidelde vluchtelingeninstroom, ofwel door Islam, ofwel dat het land anders onder zal gaan door nationalistische populisten. Iedereen die zegt: ik sta tussen u en de apocalyps is een leugenaar. Die macht bezit niemand en die belofte kan niemand waarmaken.

We moeten deze dagen gaan stemmen, zowel regionaal als in een referendum. Dit neem ik voor vandaag mee: de grote koning van Babel vroeg om een knieval en dat was misschien niet leuk maar wel goed voor de nationale veiligheid. Ik moet voor mijzelf beoordelen in hoeverre de sleepwet een knieval zou zijn. Of dat ik liever gok op de vrijheid. Ik moet beoordelen of die vergelijking onzin is, want dat kan ook. Ik moet kijken op wie ik stem: of ik strategisch stem om de grote boze wolf te weren die het land bedreigt of niet. Één conclusie kan ik misschien wel trekken: hoe je die grote boze wolf ook ziet, wie zegt: ‘ik ben uw enige hoop’ is de knieval niet waard.

Goeds met stemmen of niet-stemmen en luister af en toe naar de vogels. Die schijnen zich nooit zorgen te maken. Best wel goed.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.