Ga naar submenu Ga naar zoekveld

En wat moet ik met mijzelf?

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Wat moet ik met mijzelf? – PopUpGedachte dinsdfag 22 mei 2018

Het is vroeg. Een duif koert ergens uit een hoge boom. En kleinere beestjes kwinkeleren in de struiken rondom mij. En een kikker kwaakt overal boven uit. Ik zit in de tuin en het is dinsdag, Pinksteren is voorbij en er is een nieuwe werkweek begonnen. En de warmte op dit uur al belooft weer een mooie dag. Op deze ochtenden lees ik de oude teksten die in de katholieke kerken worden gelezen vandaag. Allerlei priesters zullen missen opdienen, gebeden prevelen en deze teksten lezen. Wat best mooi is, maar aan mij en de meesten van ons voorbij zal gaan. Daarom neem ik ’s  ochtens bij wijze van oefening de teksten maar zelf ter hand, buiten elk kader, elke liturgie en elke vorm van heiligheid. En ik graaf erin tot er me iets opvalt. Dat wordt dan de PopUpGedachte van vandaag. En deze keer gaat het in de lezingen wel heel veel over het zelf. Of eigenlijk over de ander. En hoe het zelf verlangt te bestaan, maar de oude teksten oproepen dat het zelf pas op een interessante manier bestaat als het zich druk maakt om het bestaan van de ander. Hoe meer de ander, hoe meer het zelf.

En dat is nu al ingewikkeld. Want als de zorg voor de ander een strategie wordt om zelf iemand te zijn is het dan nog zorg voor de ander? En wie eerst zijn ziel op orde wil hebben en wil dat het helemaal om de ander gaat, alvorens hij werkelijk een hand uitsteekt naar de ander, wie dat wil zal waarschijnlijk nooit in beweging komen. Zielsonderzoek is belangrijk, het checken van motieven en alles, maar wel tot op zekere hoogte want het kan je zomaar lamslaan. En dat is dan ook weer zonde. Vind ik dan.

Jakobus legt even uit wat níet de bedoeling is: “Broeders en zusters, waar komen bij u die vechtpartijen en ruzies van­daan?  Toch alleen van uw eigen hartstochten, die u niet met rust laten? Gij begeert dingen die gij niet kunt krijgen. Gij moordt en benijdt en kunt uw doel niet bereiken. Dan gaat gij vechten en strijden. Gij hebt niets, omdat gij niet bidt.”

Die vroege christenen, dat lijkt zo’n bijzondere tijd met gedreven mensen die nog de werkelijke leer van Jezus van Nazareth omhelzen. Terwijl wij het met een naar surrogaat moeten doen dat verdund is over de eeuwen. Nou, als je elkaar letterlijk de hersens inslaat en je gekenmerkt wordt door ‘al die vechtpartijen en ruzies’. Het klinkt meer als het clubhuis van de Hell’s Angels en dan van Heaven’s Angels.

En het probleem is de zelfzucht, zoals Jakobus hier zegt: dingen voor jezelf willen. En die niet kunnen krijgen. Een pleidooi voor meer bhoeddisme. Afsterven van verlangen. Niet allemaal dingen meer willen. Verlicht raken. Niets begeren, niets nodig hebben. Het mystieke zinnetje van een van de christelijke meer zweverige oudgedienden: ‘Zo ik nog iets van God verlang, dan weet ik dit gewist. Dat hij voor mij geheel en al niets dan een afgod is.’

Ik vind dat een heel mooi zinnetje. En een goed tegengif tegen de zelfzucht. En toch jeukt er iets. Niets verlangen, niets nodig hebben, verlichting, verheffing. Het is zo onaards, zo etherisch, zo zweverig. En als het jodendom en christendom iets is, of zou moeten zijn, dan is het aards, vuil, direct, lichamelijk.

Jc zelf doet het dan ook iets eenvoudiger lijkt het: “Zij kwamen in Kafarnaum en, eenmaal thuis, ondervroeg Hij hen: ‘Waar hebt ge onderweg over getwist?’ Maar zij zwegen, want zij hadden onderweg een woordenwisseling gehad over de vraag, wie de grootste was. Toen zette Hij zich neer, riep de twaalf bij zich en zei tot hen: ‘Als iemand de eerste wil zijn, moet hij laatste van allen en de dienaar van allen zijn.’ Hij nam een kind en zette het in hun midden; Hij omarmde het en sprak tot hen: ‘Wie een kind als dit opneemt in mijn Naam, neemt Mij op;  en wie Mij opneemt, neemt niet Mij op, maar Hem die Mij gezonden heeft.”

Focus op de ander. Liefst een ander waar je niets aan hebt, in economische of sociale zin. In navolging van de man uit Nazareth. Niet om er zelf beter van te worden, maar omdat je een voorbeeld hebt gezien.

Het is één van de vier regels uit het Dankboek dat het journalistieke medium De Correspondent uitbracht. Het dankboek is een volkomen seculiere zoektocht naar een gevoel van rust over je leven. Ik kan me drie regels uit dat boek herinneren, de vierde is me even ontschoten: 1: benader werk en hobby als een oefening, 2. Focus op de ander, 3. Weet ik effe niet meer  4. Oefen dankbaarheid. Focus op de ander. En je vind wat je zocht voor jezelf. Leer het verlangen niet af. Besef dat een ander het verlangen ook heeft. En deel wat je hebt. Leren dat je niets moet verlangen maakt de mens armer, minder rijk aan emoties. Wie beseft dat de ander óók verlangt en dat jouw verlangen weleens vervuld kon worden door het verlangen van anderen te zien, heeft verlangen misschien wel de plek gegeven die het toekomt.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--