Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Annemarie ontdekt een lichter vrijer leven en geloof

Deel:

Annemarie groeide op in een vertrouwde evangelische bubbel. Het leven blijkt weerbarstiger en de bubbel knapt. Stap voor ontdekt Annemarie een nieuwe manier van geloven. Ze neemt je mee op weg in deze nieuwe serie van vier blogs. Nu het laatste deel: Opnieuw beginnen in een ‘seculier dorp’.

Opnieuw beginnen

Na vijf intensieve, maar onvergetelijke maanden in Afrika, kwamen we terug in Nederland. Wonderlijk genoeg vonden we al snel een leuk huis in een dorp in de Betuwe. Daar konden we helemaal opnieuw beginnen.

Zo streken we neer in een dorp waar we niemand kenden. Dat gaf zowel een gevoel van vrijheid als van verloren-zijn. We konden helemaal opnieuw beginnen, maar we moesten ook alles van de grond af aan op gaan bouwen.

Ik leerde voor het eerst van mijn leven mensen kennen voor wie God, geloof en de kerk geen enkele betekenis hadden.

De enige school die er stond, was een openbare school. Kan ik mijn kinderen daar wel naartoe laten gaan? spookte het nog door mijn hoofd. Maar het bleek een prima school en belangrijker nog: ik leerde via mijn kinderen en deze school voor het eerst van mijn leven mensen kennen voor wie God, geloof en de kerk geen enkele betekenis hadden.

Dubbele agenda

Ik vond het ergens wel grappig, terugdenkend aan mijn verwoede pogingen die ik eerder had gedaan om vrienden te worden met ongelovigen. Iets dat in die christelijke bubble natuurlijk nooit gelukt was. Met schaamrood op mijn wangen dacht ik tegelijkertijd ook terug aan de term vriendschapsevangelisatie: vrienden maken met ongelovigen om ze zo over God te kunnen vertellen. Ik bibberde van die dubbele agenda en zoveel onwaarachtigheid.

Terugkijkend denk ik dat het nodig kan zijn om je een poosje af te zetten. Je los te maken van vanzelfsprekendheden en je eigen weg te zoeken. Er komt een moment dat je je niet meer kunt verschuilen achter een moeilijke jeugd of een strakke kerkleer. Zo herinner ik me een huisgenootje die vaak plagend tegen me zei: ‘Jij weet heel goed waar je tégen vecht. Maar waar vecht je vóór?’. Een rake opmerking. Want het is een goede vraag: waar kies ik voor? Het heeft denk ik ook wat met volwassen worden te maken.

Sprong in het diepe

Veel in de kerk van mijn jeugd draaide om het vinden van Gods plan voor je leven. Ik was ervan overtuigd dat God een plan had en dat als ik maar genoeg bad en uit de Bijbel las, ik dit plan zou ontdekken. Toch ben ik echter steeds meer tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven niet zozeer op Gods bordje kan schuiven, maar zelf aan de bak moet.

Ik geef me over, maar niet meer aan een God die ik kan narekenen,

Begrijp me niet verkeerd. Ik ben me er misschien nog wel meer bewust van dan ooit hoezeer ik van God afhankelijk ben. Maar die afhankelijkheid heeft wel een andere vorm gekregen. Ik geef me over, maar niet meer aan een God die ik kan narekenen, maar aan een God die grotendeels mysterie voor me is. Het is een sprong in het diepe.

Zwijgen

Het prachtige gedicht van J.C Schagen verwoordt dit heel raak:

Wit
Als ik van u moet spreken, doe ik alle mooie woorden weg.
Ik wil liever weinig zeggen
Ik wil maar liever kale woorden zeggen
Wat arme kale stenen, dat is mijn verhaal

Mooie woorden denken alleen maar aan zichzelf en weten van dienen niet
De goede woorden zijn arm en naakt
Als Franciscus
Ze zijn trouw

Enkele goede woorden, dat is genoeg
Want er mag niets komen tussen u en mij
Eigenlijk wil ik liever met u zwijgen.

Betoverend

En toch. Soms steekt het ineens de kop op. Dan denk ik terug aan die jonge vurige vrouw die ik ooit was, vol dromen en verlangens. Het geloof had een soort betoverend effect op me. Er hing zoveel verwachting in de lucht. Dan kan mijn dagelijkse leven nu soms wat alledaags, wat gewoontjes voelen. En vraag ik me af of het wel goed genoeg is.

Vanuit onverwachte hoek vind ik een stuk rust om hier meer ontspannen mee om te gaan. Uit de Bijbel zelf namelijk. Toen die Bijbel me lange tijd niks zei, kwam een hertaling uit, The Message, door Eugene Peterson. Dankzij zijn frisse stijl ging de Bijbel weer voor me leven. Deze tekst is me bijzonder dierbaar:

Are you tired? Worn out? Burned out on religion?
Come to me. Get away with me and you’ll recover your life.
I’ll show you how to take a real rest.

Walk with me and work with me – watch how I do it.
Learn the unforced rhythm of grace.
I won’t lay anything heavy or ill-fitting on you.
Keep company with me and you’ll learn to live freely and lightly.’

Matteüs 11:28-30 The Message

Lichter

Ik bevind me zo’n beetje in het midden van mijn leven. Er ligt een leven achter me, waarin ik me regelmatig gevangen voelde en waarbij ik het leven vaak zo zwaar nam. In dat stukje dat voor me ligt, hoop ik steeds een beetje lichter en vrijer te worden. Dus neem ik dat advies uit Matteüs maar ter harte en probeer ik dicht in de buurt van Jezus te blijven.

Lichter en vrijer leven, dat is een prachtig vooruitzicht toch?

Dit is het laatste deel in een serie van vier blogs waarin Annemarie een nieuwe manier van geloven ontdekt. 


afbeelding
afbeelding.

Annemarie van den Berg-Nap is moeder van twee kinderen en cultureel antropoloog. Ze werkt als redacteur en freelance journalist, schrijft voor Lazarus en deelt blogs op haar eigen site lachomjezelf.nl. Annemarie schrijft graag over haar zoektocht én worsteling met geloof, leven, en alle verwachtingen inside en outside zichzelf.

Geschreven door

Annemarie van den Berg

--:--