Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Zo klinkt het Onze Vader in tijden van #kerkasielbethel

Deel:

Marieta bad tijdens de doorlopende dienst in het buurt- en kerkhuis Bethel in Den Haag het Onze Vader zoals ze het nog nooit gebeden had. 

Onze vader die in de hemelen zijt…

zong ik zaterdagmiddag met drie moslima’s, twee dominees uit Eastermar en een katholieke deken tussen de timmergeluiden door. Het was een vreemde gewaarwording daar in het midden van de residentiestad in het buurt- en kerkhuis Bethel. Nog nooit eerder had ik dit meegemaakt in een dienst en het zorgde naast een gevoel van solidariteit ook voor ontroerende hoop: het kan dus wel, die eenheid. Blijkbaar is het daar als we samenkomen  vanuit barmhartigheid en een gevoel van rechtvaardigheid.

Uw naam worde geheiligd

Een van de dominees uit Eastermar, Wim Stougie, bleek een godsman te zijn die zelf ook door het noodlot was getroffen. Zijn gemeente won de postcodeloterij, maar Wim gaat dood. Uitgerekend hij liet die middag ons een stuk horen uit het Magnificat, de lofzang van Maria. ‘Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder.’

Uw koninkrijk kome

Als reactie op de dienst kreeg ik van @hayarpi_3 deze mooie tekst over de vijgenboom. 🙏 Dat bemoedigt míj dan weer… pic.twitter.com/eIYSLP218X

— Marije Karreman (@Mijmerij) 30 oktober 2018

Uw wil geschiedde, op aarde zoals in de hemel

‘Asielbeleid is zo ingewikkeld, wat is het goede?’, zag ik voorbijkomen op Twitter. En ik moest denken aan Micha: ‘Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de Heer van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.’ Recht doen, waar recht met voeten getreden wordt. Nederig, zoals de predikanten in Den Haag. Maar het bijzondere is dat die eenvoud opeens een nieuwe en verrassende relevantie met zich meebrengt van de kerk in onze maatschappij.

Geef ons heden ons dagelijks brood

Op de tafel van de kerk-keuken stond cake en koek. De buurt bakte appeltaart. Er lagen zakken waxinelichtjes voor de dienst, meegebracht door mensen die soms al jaren geen voet meer in de kerk zetten, maar zich nu vrij voelden om te komen en te delen.

En vergeef ons onze schulden, zoals wij vergeven hen die ons iets schuldig zijn

‘Wie veel krijgt, heeft veel verantwoordelijkheid’, zei mijn vader vroeger. En dat is waar. Onze wens om ons welvaartsniveau te houden zoals het is, brengt blijkbaar een bepaalde beschermingsdrang mee, die soms ten koste gaat van mensen. Ten koste van hen die in de maatschappij niet volledig kunnen meedraaien om welke reden dan ook, van hen die hier vreemdeling zijn. Leven vanuit genade is weten waar je zelf vandaan komt zodat je de ander met mildheid kunt bekijken en iets kunt gunnen.

Leid ons niet in verzoeking

“Blijf bij mij en waak hier met mij…” De doorlopende kerkdienst van het #kerkasielBethel is nu langer dan 10 dagen aan de gang. En de volgende drie weken zit het rooster bijna dag en nacht vol.
Dit even als signaal aan politici en het zwijgende @NOS: we houden nog even vol…!

— Axel Wicke (@elziax) 5 november 2018

Maar verlos ons van de boze, want van U is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid.

Naast het nieuws over het kerkasiel, kwam via mijn schermen de nood in Jemen voorbij, die mensonterende omstandigheden van de Rohingya-vluchtelingen, en natuurlijk de nood rond de Middellandse zee waarover Rob op Lazarus schreef. De confrontatie aangaan met dat kwaad en er plek voor inruimen in je wereld, in je portemonnee is niet makkelijk. Ik zou het niet kunnen als ik niet geloofde dat de boze wordt beteugeld door eenvoudige mensen die in de voetsporen van die onaanzienlijke uit Nazareth lopen.

Tot in eeuwigheid.

Amen

Meer weten over de doorlopende kerkdienst in Bethel? Je vindt de info hier.

Geschreven door

Marieta van Driel

--:--