Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Er gebeurt al zoveel goeds

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Er gebeurt al zo veel goeds – PopUpGedachte maandag 3 december 2018

Het is een vreemde wereld waarin we leven. Het ene moment loop je over van afschuw over de ziekelijkheid waarmee mensen elkaar naar het leven staan en hoe volken en naties elkaar werkelijk op godsonmogelijke wijze verschrikkelijk kapotmaken. Het eerste waar ik dan aan denk is aan Jemen, maar er zijn er zoveel meer. Geïnstitutionaliseerde verschrikking is onderdeel van ons dagelijks leven. Aan de andere kant kun je dus ook regelmatig overlopen van geluk en waardering voor de schoonheid van dat wat er tot stand is gekomen. Van mensenrechten, waar je ondanks alles toch écht een beroep op kunt doen. Maar dat ze bestaan, dat is óók een wonder. Van verzorgingsstaten tot vrijheid van demonstratie en blauwhelmen die dan een leger zijn, maar zonder geweld. Dat is een dingetje, hoor.

Vanochtend lees ik: Eens zal de dag komen dat de berg met de tempel van de Heer rotsvast zal staan, verheven boven de heuvels, hoger dan alle bergen. Alle volken zullen daar samenstromen,
machtige naties zullen zeggen: ‘Laten we optrekken naar de berg van de Heer, naar de tempel van Jakobs God. Hij zal ons onderrichten, ons de weg wijzen, en wij zullen zijn paden bewandelen.’
Vanaf de Sion klinkt zijn onderricht, vanuit Jeruzalem spreekt de Heer. Hij zal rechtspreken tussen de volken, over machtige naties een oordeel vellen. Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal meer weten wat oorlog is. Nakomelingen van Jakob, kom mee, laten wij leven in het licht van de Heer.

Dat Nederland nauwelijks een leger heeft, kan sommigen frustreren maar het is ook vrij letterlijk een lichte invulling van het ‘niet meer weten wat een oorlog is’. Er zal recht gesproken worden tussen de naties – en dan niet op basis van survival of the fittest en wie de grootste bek of de grootste knuppel heeft, die heeft gelijk. Maar op basis van universele, voor iedereen geldende menselijke waarden. ‘Tussen naties’, staat er. En dat is bizar, want wat gaat er nou boven volken uit? Daarvoor zouden volken vrijwillig hun soevereiniteit af moeten staan, moeten erkennen dat het nodig is dat een ander over hen mag oordelen volgens principes van recht en gerechtigheid. Een vrijwillige onderwerping aan goddelijke idealen.

Het is niet zo dat de naties letterlijk de tempel opzochten – wat eigenlijk ook niet meer kan omdat die sinds 70 na Christus nooit meer in oude functie is hersteld. Maar er is wel iets anders gebeurd. De naties hebben zich onderworpen aan rechtsprincipes. De één noemt dat verlichting, de ander vervulling van de profetie. De naam is niet zo relevant, maar dat er in Den Haag een internationaal Strafhof zetelt, is eigenlijk ongelofelijk. Daar wordt rechtgesproken tussen de volken. Met vallen en opstaan en lang niet zo als het zou moeten misschien, maar het bestaan ervan is een godswonder. Een vervulde profetie. Iets om te vieren. Net als het verdwijnen van de dienstplicht en dan vooral vanwege het gebrek aan noodzaak. Nu wordt er weer geroepen om een Europees leger en dat is begrijpelijk, maar het is geen stap vooruit.

Er is namelijk iets pervers aan het vergeten wat oorlog is. Het is alsof Europa écht vergeet wat de oorlog was en dat we die niet wilden. Dat velen van ons toen een lelijke versie van onszelf werden, volken, overheden, burgers. Dat het zo verschrikkelijk veel leed veroorzaakte. En nu worden er muren gebouwd, opkomend populisme veracht de urgentie waarmee we besloten dat er een vluchtelingenverdrag moest zijn, mensenrechten worden uitgehold. Die zaken zijn veroverd op de oorlog. Het is alsof her en der het collectieve trauma van de wereldoorlogen zijn uitwerking begint te verliezen. Een beetje. Want de instituten zijn stevig en het geweten is gevormd. Maar kwetsbaar, dat altijd ook. Want dat is de weg van de man van Nazareth. Vrijwillig en kwetsbaar.

Wie zich wil onttrekken aan internationale verdragen kan dat nog steeds doen. En er volgt verzet, en discussie en sancties. Maar gerechtigheid, de goddelijke, kan nooit helemaal afgedwongen worden. Uiteindelijk moet het hart om.

Het is misschien gewoon mooi voor vandaag om te zien hoe ver die oude profetieën reiken en hoe ze op onverwachte manieren uitkomen. Hoeveel recht en gerechtigheid als universeel idee, een wereld onder God zouden de gelovigen zeggen, werkelijkheid geworden is. En hoe nodig het is om het niet te vergeten, het te vieren, juist ook tussen en onder de kritiek die zo terecht is op de praktijk van de gerechtigheid in de wereld.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--