Jeannette verkoopt haar geloofsverleden op de rommelmarkt en komt met Jezus thuis...

Daar sta ik dan. Midden op een kleed dat bezaaid ligt met de boeken die ik op deze rommelmarkt middenin de Biblebelt hoop te verkopen. Het is een grote berg die op mijn zolder lag te verstoffen. Nu gaan de boeken weg richting andere boekenkasten of zolders. Het zijn de woorden - en de christelijke marketing - die me steeds minder aanspreken. Zoveel woorden, zoveel meningen.

Nadat ik de aansluiting met de kerk verloor, ben ik de tale Kanaäns steeds minder vloeiend gaan spreken. Een verlies? Ik ben er nog niet over uit. Wel weet ik dat een frisse start fijn zou zijn en dus sta ik vandaag te leuren met mijn voorheen bepalende denkkaders.

Papierbak

Ik begin de boeken te ordenen en zo gaan ze allemaal weer eens door mijn handen. Als ik de aanschouwelijke kinderboeken over christenen die voor de leeuwen geworpen werden uitstal op het kleed en de eerste kinderen langs zie huppelen, haal ik ze er snel weer af. Deze gaan bij nader inzien de papierbak in. Ik heb er zelf genoeg nachtmerries van gehad.

Gedateerde, ietwat onpedagogische boeken van reformatorische schrijvers waarmee ik opgegroeid ben, mogen vooraan naast de rest van de a-keuze; een stapel stichtelijke boeken, gekregen toen ik belijdenis deed. Achteraan mijn kleed leg ik een assortiment oude bijbels dat me schaamte inboezemt. De NBG die ik kreeg bij het verlaten van de basisschool. Ik heb keurig overal mijn naam uitgegumd. De kaft van de Statenvertaling die ernaast ligt, hangt aan twee draden aan elkaar. Dit boek is niet heel voorzichtig behandeld.

Op mijn middelbare school was het verplicht om de bijbel elke dag mee te nemen. De dag werd steevast begonnen met het zingen van een acapella psalm op hele noten en het lezen van een stuk uit de bijbel. Het maakte niet uit hoe het eruit zag, als je maar gedwee rondzeulde met de papieren kilo eeuwenoude inzichten in ouderwetse taal. 

Degelijke dominees

In het middenstuk liggen de degelijke dominees voor een euro naast de slecht vertaalde boeken van Amerikaanse welvaartspredikers. Verderop een griezelig bijbelstudieboek voor vrouwen. Vrouwen die naar niets anders verlangen dan een godvruchtig leven vol huisjes, boompjes en beestjes. Boeken gekregen van bezorgde grootouders ('Kom, lees de Drie Formulieren van Enigheid eens!'), prekerige kennissen en enthousiaste vrienden. Nu maar hopen dat ik geen bekenden tegenkom.

Als de markt begint, gaan de boeken als warme broodjes over de toonbank. Een meneer met een volle rugzak komt langs en kijkt eens goed naar de stapel boeken op mijn zeil. ‘Bent u predikant?’, informeert hij. Predikant? Om nu te antwoorden met ‘Nee, ik ben afgedwaald’ lijkt me niet zo handig voor de verkoop.

Spontaan noem ik als reactie een wapenfeit op: ‘Ik heb belijdenis gedaan!’ Ik kan zijn goedkeuring wegdragen, terwijl hij vertrekt met de halve afdeling boeken over de Heidelbergse Catechismus.

Iemand anders plukt het vrouwenbijbelstudieboek uit de verzameling en vraagt of het een goed boek is. Ik geef eerlijk aan dat ik het niet gelezen heb, maar kan het aanprijzen met ‘het is helemaal nieuw’. Voor €2,50 neemt ze het mee.

Jeannette bouwde haar eigen tiny house op wielen

Lees ook over:

Jeannette bouwde haar eigen tiny house op wielen

Koperen crucifix

Ondertussen kijk ik tussen de bedrijven door ook wat rond. De buurvrouw verkoopt allerlei prullaria waaronder een koperen crucifix met Jezus aan het kruis. Door de dag heen laat ik mijn blik er regelmatig op rusten. Daar ligt Jezus. Hij kijkt gelukkig niet mijn kant op.

Want terwijl de dogma’s op mijn kleedje liggen te branden in de zon raak ik mijn religie stukje bij beetje kwijt. Het kleed is aan het einde van de dag zowaar bijna leeg. Lieve mensen gaan gebukt onder tassen vol van mijn geloofsverleden. Ik ben ervan af. Het voelt als een last minder. Op het kleedje naast mij liggen nog wat frutsels en de koperen crucifix.

Ik heb me heilig voorgenomen om zelf niets aan troep mee te nemen van de markt. Maar waar in enkele van mijn boeken, die nu door anderen van de markt afgedragen worden, fel tegen symboliek en relikwieën werd geageerd, koop ik het koperkleurige kruis. Zo vertrek ik toch met Jezus van de markt.

Thuis hang ik het figuur op een prominente plek aan de muur. Ik kijk vaak naar het beeld. Dit offer is extreem geweest. Het is pure, ongecensureerde liefde. Niet in boeken vol woorden te vangen. Mijn religie is ver te zoeken. De relatie staart me dagelijks in het gezicht. Ja, Jezus leeft en ik met Hem.

­

Jeannette schreef eerder voor Lazarus over haar tijd in Schotland en haar terugkeer naar de kerk. Ook bouwde ze samen met haar zus zelf een tiny house on wheels.  Vind je het leuk om Jeannette te volgen in haar tiny house? Dat kan op Instagram: @tinythingsmattermost

Foto heeft niet te maken met Jeannette. Foto is uit 2014 en gemaakt door Edo Dijkgraaf viaFlickr