Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Er staat geen Petrus aan de poort

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte No. 726, donderdag 22 augustus 2019 – Er staat geen Petrus aan de poort

“Komen een moslim, een hindoe en een boeddhist bij de hemelpoort, zegt de een tegen Petrus…” Ik weet niet precies wanneer Petrus bij die hemelpoort is beland in het volkse bijgeloof, maar ik vind het wel zielig. Terwijl de andere apostelen vrolijk op wolkjes rondzweven en in eeuwigheid de Eeuwige bejubelen, staat Petrus te figureren in grappen bij de drempel. Maar ja, iemand moet het doen hè? Iemand moet de kaartjes controleren, de levens wegen, de boeken openen. Want het is net Europa, iedereen wil naar binnen maar we moeten streng zijn. Alleen de mensen die het verdienen, zoiets.

Het is allemaal apert onbijbels, onchristelijk en onzinnig. Zowel de lullige taak van Petrus, de hemelpoort, de wolkjes en de lofzang en het idee dat we naar de hemel zouden moeten willen. Gisteren las ik nog een ronkend citaat van Samuel Wells, een groot hedendaags theoloog die iets zei als: ‘God, als ik geloof om in de hemel te komen, dan ontzeg me de toegang. Als ik geloof uit angst anders in de hel terecht te komen, geef me de hel. Laat me geloven om uzelf en anders niet’

De hemel is geen eindbestemming, hoogstens een woord voor een pauzestand, een tussenfase na de dood. Het is ook de bovenwereld, de plek waar het goede leeft en woont en dat moet niet losgezongen zijn van de aarde, maar neerdalen, eraan verbonden raken, één worden. Belangrijkste punt is dit: als Jezus het heeft over die plek waar het goed is, die veiligheid, die rust, dat hemelse, dan staat er geen poortwachter voor de deur.

Er zijn geen bewakers, zei Nadia Bolz-Weber afgelopen zondag. Het is voor iedereen. Er is geen wij en zij, er is alleen een wij. Vanochtend lees ik de teksten weer zoals die vandaag in de kerken gelezen worden en dan blijkt dat Petrus aan z’n hemelpoort geen moer te doen zou hebben, want geen hond heeft tijd. Iedereen is te druk voor het goede, de veiligheid, de rust en het hemelse. Ik ook trouwens, ik moet nog plannen bedenken voor vluchtelingen aan onze grenzen, nog een kerkje stichten, nog naar het kloosterfestival dit weekend en er zijn zo nog wat ambities.

Dit staat er vanochtend: “In die tijd nam Jezus het woord en sprak tot de hogepriester en de oudsten van het volk in gelijkenissen. Hij zei: 'Het Rijk der hemelen gelijkt op een koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon. Hij stuurde zijn dienaars uit om allen te roepen die hij tot de bruiloft had uitgenodigd, maar zij wilden niet komen. Daarop zond hij andere dienaars met de opdracht: Zegt aan de genodig­den: Zie ik heb mijn maaltijd klaar, mijn ossen en het gemeste vee zijn geslacht; alles staat gereed. Komt dus naar de bruiloft. Maar zonder er zich om te bekommeren, gingen zij weg, de een naar zijn akker, de ander naar zijn zaken.”

Als eerste moet ik nog eens benadrukken dat het Rijk der hemelen waar het hier over gaat niet een ver-weg hemel is hoogstwaarschijnlijk. Maar een manier van leven op aarde, een rust, een veiligheid, een toewijding, maar dan wel met eeuwigheidswaarde (wat dat ook moge betekenen). En zoals gezegd: poortwachters zijn er niet nodig, want geen hond wil naar binnen. Dat is de realiteit. Dus als er een ex-gelovige moppert dat hij van die achterlijke christenen nu zeker de hemel niet meer in mag, is het een goed moment om dit stukje te lezen, want die hemel heeft allang zijn poortwachters ontslagen, Petrus is erop uit gestuurd om mensen te halen. En die hebben het te druk, geen zin, laat maar.

In deze parabel laat dan de koning alle mensen van de straat halen, wie er ook maar zin heeft, goeden en slechten. Want de eerste genodigden willen niet. Zou het niet logisch zijn dat elke kerk op basis van dit verhaal alle voorwaarden voor de avondmaalstafel afschaft, voor lidmaatschap, voor eucharistie. Kom en eet, goeden en slechten. Want de vooraanstaanden in de wereld hebben het te druk met hun eigen zaken. Kom en eet.

Verderop in dit verhaaltje van Jezus wordt er nog iemand die van straat gehaald is om het feest mee te vieren, maar die geweigerd heeft om het uitgereikte bruiloftskleed om te hangen, de deur uitgekieperd. Maar dat is pas nádat iedereen genodigd is en aangeschoven.

Christendom vertelt mijns inziens dat de poorten grenzeloos open staan, laat Fort Europe het niet horen, maar dat sommigen hun neus ervoor ophalen vanwege de inhoud of vanwege de mensen die zijn aangeschoven. Wat ik een ingewikkelde boodschap vind, want hoe vaak mopper ikzelf niet op de mensen die zich Jezus-volger noemen en met goed recht ook. Wat er allemaal gedaan wordt in zijn naam is van de ratten besnuffeld. En ik ben gewoon te druk, te bezig, voor de rust aan de tafel.

Wat dat betreft ben ik blij dat ons PopUpKerkje weer gaat beginnen. Dan kunnen we in elk geval op zondagochtend even pauzeren en beseffen dat het goede niet mijn werk is, maar dat ik uitgenodigd wordt om eraan deel te nemen, om als gast in die kring te komen staan, dat het me gegeven moet worden.

Vrede en alle goeds. En natuurlijk hopelijk tot morgen. Dan een popupgedachte vanuit het klooster Nieuw-Sion te Diepenveen, tijdens het Kloosterfestival.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--