Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Het ging toch goed zo

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte 6 september 2019 – Het was toch goed zo?

Waarom zou je dat veranderen? Het ging toch goed zo? Het is de stem die in velen van ons huist. De stem van het behoud, van de redelijkheid, soms van de angst en ook van de wijsheid. Het is de stem die voorkomt dat we zomaar dingen loslaten. Het is de stem die zorgt dat als je dingen op een bepaalde manier doet, ze algauw als vanzelfsprekend op een bepaalde manier gaan. Het is de stem van thuis, van een thuis überhaupt. Waar je weet hoe de dingen gaan. Van vertrouwdheid.

En het is de stem die voorkomt dat we verder kijken, die soms het hart op de slot doet en het geweten. Het is ook de stem van de luiheid en soms de hartvochtigheid. Want iemand wil het beter, liefdevoller, verrassender, opener, zuiverder, helderder, kernachtiger – en het herinnert aan dromen die je vroeger had, aan dingen die ooit hebt geprobeerd en die vastliepen, het herinnert aan de onzekerheid van momenten waarop je zelf losliet en weer moest wennen. En dat is niet per se een goed gevoel. Omdat je nog niet weet of het wel een verandering ten goede was. En je moet het dan tijd geven.

Religieuzen bevragen Jezus op de vast-gewoontes van zijn leerlingen. Er zijn verschillende scholen, religieuze leraren en Jezus is er één van. Een speciale, want heeft 12 ongekwalificeerden in zijn kielzog, hangt rond op alle verkeerde plekken zo lijkt het en hij doet niet aan vasten. Of zijn leerlingen niet in elk geval. En Jezus stelt dat hij het anders doet. Hij zegt naar goed raadselachtig gebruik:

Kunt gij soms de vrienden van de bruidegom laten vasten, zolang de bruidegom bij hen is?
Er zullen echter dagen komen, dat de bruidegom van hen is weggenomen en dan, in die tijd, zullen ze vasten.

De bruidegom? Dat is een spannende metafoor? Hij zegt het niet maar je zou het erin kunnen lezen. Er was namelijk maar één bruid waar steeds naar verwezen werd in de Joodse geschriften en dat was heel Israël. En er was maar één bruidegom en dat was God zelf, één huwelijk waar elke bruiloft naar verwees: het huwelijk tussen God en zijn volk. Oftewel, wie impliceert Jezus hier te zijn? Het is ofwel godslastering, ofwel waar. En inderdaad, waarom zou je vasten als de Eeuwige zelf tussen zijn volk rondloopt. Dat zou een tijd van vieren zijn. Vasten hoort bij een tijd waarin beide partijen van elkaar gescheiden zijn, niet bij het huwelijksfeest.

Er zijn nieuwe rituelen nodig, maar die passen niet meer op het oude denken. Want het oude denken was hopen dat het ooit mocht staan te gebeuren, in de pas lopen, afstand houden van alles wat onzuiver was om maar niet afgewezen te worden. Als het feest is, dan is er een andere mindset nodig. Dit staat er:

Niemand doet jonge wijn in oude zakken; anders doet de jonge wijn de zakken bersten, hij loopt eruit en de zakken gaan verloren. Maar jonge wijn moet men in nieuwe zakken doen. En niemand die oude gedronken heeft, wenst jonge; hij zal zeggen: de oude is best.

De oude rituelen doen het wel. De bestaande manieren werken wel. En zomaar wordt dat wat je ooit hoopte dat zou kunnen gebeuren, aan de kant geschoven als irreëel, onhandig, onwerkbaar, ongelovig zelfs of onzuiver.

Houden wij onze manieren van doen nog wel tegen het licht? Of ze onderdeel zijn van het licht? Of manieren van gewennen aan het duister. Het ritueel van vasten was een manier om de aanwezigheid van God te zoeken, maar als een ritueel op zichzelf komt te staan, zul je die aanwezigheid niet meer herkennen als die voor je neus staat. Als een ritueel op zichzelf komt te staan, kan iemand die claimt dat het ritueel zijn doel heeft bereikt aan de kant geschoven worden als een verstoorder van heilige zaken.

Hier op Lesbos en in de hele migratiepolitiek zijn er rituelen ontstaan. Mythes die in leven blijven en waardoor oorspronkelijke intenties verdwijnen in de zwarte gaten van zo-doen-we-het-nu-eenmaal. Aanzuigende werking moet gestopt, dus we creëren helse omstandigheden in de hoop dat mensen de shit in hun thuisland of in de regio verkiezen boven de shit die wij ze te eten en te leven geven in ons land. De een beweert dat het niet werkt, want zie, er komen de hele tijd nieuwe mensen Europa binnen die het erop wagen. De ander beweert dat het wel werkt, want het zouden er anders veel meer zijn. En de vraag naar menselijkheid, effectiviteit, bedoeling van asielprocedures en mensenrechten, gevolgen voor leefbaarheid Europa, kosten, alles wordt terzijde geschoven.

Niemand die oude wijn gedronken heeft, wenst jonge; hij zal zeggen: de oude is best.

Tijd om mijn rituelen tegen het licht te houden. Of ze nog licht zoeken of een manier zijn om duister te verhullen. Mijn manieren van stil zijn, van bidden, van vriendschap, van eten en drinken. Zijn die manieren nog in beweging, steeds weer afstemmend op de hoop, op het leven in het licht van de Eeuwige of zijn ze gestold en zijn we oude zakken geworden. Zou zonde zijn toch?

Op het licht, de ruimte in de ziel en het hoofd en een manier van leven waarin een thuisgevoel niet hoeft te impliceren dat de voordeur dicht zit.

Vrede en alle goeds voor het weekend dat komt. Maandag weer een nieuwe PopUpGedachte. Tot dan!

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--