Lazarus staat op | Zoek rust

PopUpGedachte Maandag 9 september – Zoek rust

Makkelijker gezegd dan gedaan, hoor. Zoek rust. Het is nog geen zeven uur, het zou dat moment moeten zijn van rust en contemplatie, maar ik heb al in mijn hoofd al mijn werkzaamheden tegen het licht gehouden en me afgevraagd hoe ze anders moeten, of het wel gaat lukken, of ik er niet maar mee op moet houden, waar ik mee aan de slag moet. Flarden van gedachten, onsamenhangend en soms angstaanjagend. Want wat als alles anders moet? Wat als het mislukt? Wat mislukt? Dat weet ik niet eens precies. Het wordt straks licht en dan wordt het weer rustiger, dan gaan we maar gewoon aan de slag, maar de rust van de ziel is ver te zoeken. Terwijl dat de opdracht is in de dichtregels die ik vanochtend lees. Zoek rust, mijn ziel. Zoek rust.

Dit is de lezing uit een oude Joodse Psalm vanochtend:

Zoek rust, mijn ziel, bij God alleen, 
van hem blijf ik alles verwachten.
Hij alleen is mijn rots en mijn redding, 
mijn burcht, ik zal niet wankelen.

Vertrouw op Hem, mijn volk, te allen tijde, 
open voor Hem uw hart, 
God is onze schuilplaats.

De vroomheid spat er vanaf. De grote Hij in de Hemel die rots is en redding. Vertrouwde woorden voor elke kerkganger die dit kan zingen en ondertussen zich maximaal zorgen maken over hypotheek, de organisatie van een evenement, school of wat dan ook. Gedachteloos meezingen van grootse woorden is niet zo moeilijk. En toch lees ik maar nog eens. Want het raakt ook aan een diepe behoefte. De behoefte van rust, voor mijn ziel. De behoefte aan een plek in mijn hart waar het niet wankelt, waar mijn leven niet wankelt, ook als de dingen losgezongen lijken te raken van hun fundamenten in mijn leven.

Vertrouwen, een open hart en plekken om te schuilen. Het woord God in dit alles is zo ingewikkeld, omdat het zo vaak en zo lang en zo grof soms is geclaimd door jan en alleman. Het lijkt zo’n machtig woord, maar er is wat mee gesold al die eeuwen. Wat dat betreft is het hele concept God net zo kwetsbaar als de man van Nazareth, die eindigt aan een kruis. Je kunt er werkelijk alles mee doen. En het kan zo veel basis en rust geven en zo intens dingen stuk maken.

En dus lees ik de Psalm even zonder God. Even. Een momentje parkeren. Even zoeken wat de dichter eigenlijk zoekt en of ik dat ook zoek. Om dan vervolgens te bedenken hoe hij dat gevonden zou hebben. En of mijn verlangen naar dat wat hij gevonden heeft sterk genoeg is om de God waarmee men solt te durven veronderstellen als plek van rust. Paradoxaal natuurlijk, want hoe kan iets of iemand waarmee men solt, veilig zijn? Nou misschien allereerst omdat wie van zich afbijt, niet met zich laat sollen, weleens een stuk onveiliger kan zijn.

Maar eerst, wat zoekt de dichter. Rust. Voor mijn ziel. Out there. Geen rust in het feit dat het goed komt. Want wie weet of het goed komt. Geen rust in mijn eigen slimheid, want ik weet niet of die slim genoeg is. Geen rust in vriendschappen of dat anderen het je wel zullen vergeven. Geen rust in inkomsten of wat dan ook. Er moet iets zijn dat daar onderdoor en bovenuit gaat en wat rust geeft als al het andere schudt op de grondvesten. En daarom zoekt hij God en waagt het erop. De schrijver wil een rots en een redding om niet te wankelen, wat er ook gebeurt. Waag het er maar op, zegt hij tegen het volk, deze dichter. Altijd. Open dat hart, veronderstel die aanwezigheid.

Wie naar theater of naar een film kijkt, doet even alsof het echt is. Je parkeert even het feit dat je weet dat het gespeeld is. Een ‘willing suspension of disbelief’. Zodat het raakt en je groeit. Als ik even veronderstel dat er zo’n aanwezigheid is achter en in de werkelijkheid, hier aan tafel en daarbuiten, oud als de wereld en voor altijd aanwezig. Een eeuwige die míj ziet. En waarvan de dichter zegt; vertrouw, laat los, wankel niet, ga maar door en vertrouw. Ik waag het er voorzichtig op vandaag, denk ik. Omdat het rust geeft. En als er iets nodig is voor de mens, dan is het misschien dat wel.

Vrede en alle goeds.

Rikko

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.